Ogromna radość i duma ogarniają naszą Kancelarię Prawną MSR, gdy dzielimy się z Wami niesamowitą nowiną! Już od marca 2024 roku otwieramy drugą lokalizację naszego biura, tym razem w urokliwym Miliczu! 

To dla nas ogromny krok naprzód i potwierdzenie dynamicznego rozwoju, jaki odnotowaliśmy w ostatnich latach. Nasza pasja do prawa, zaangażowanie i troska o klientów sprawiły, że możemy teraz z dumą rozszerzyć naszą działalność, aby lepiej obsłużyć Wasze potrzeby.

Milicz to nie tylko malownicze miasteczko, ale także miejsce pełne potencjału i dynamicznego rozwoju gospodarczego. Decyzja o otwarciu nowej lokalizacji w Miliczu wynika z chęci jeszcze lepszego dostosowania się do potrzeb naszych klientów, oferując im wygodę i łatwy dostęp do naszych usług.

Jesteśmy przekonani, że dzięki nowej siedzibie będziemy w stanie jeszcze skuteczniej pomagać naszym klientom, zapewniając kompleksową obsługę prawną na najwyższym poziomie. Cieszymy się, że możemy być blisko Was, dostępni i gotowi do wsparcia w każdej kwestii prawnej.

To niesamowite wydarzenie nie byłoby możliwe bez zaufania, jakim obdarzyli nas nasi klienci. Dziękujemy Wam za wspólną podróż i zapraszamy serdecznie do odwiedzenia naszej nowej siedziby w Miliczu. Razem z Wami chcemy pisać kolejne rozdziały historii naszego sukcesu!

Z radością i entuzjazmem,

Zespół Kancelarii Prawnej MSR

O alimentach najczęściej mówi się kontekście dzieci, bo to w imieniu nieletnich najczęściej składane są pozwy. Czym dokładnie są alimenty, na czym polega obowiązek alimentacyjny oraz jak starać się o ich przyznanie?

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka

Zgodnie z art. 133 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, jednym z podstawowych obowiązków rodziców jest utrzymanie i wychowanie małoletniego dziecka do czasu, kiedy będzie ono w stanie utrzymać się samodzielnie. Wyjątek stanowi sytuacja, w której dochody z majątku osoby małoletniej w całości wystarczają na pokrycie wydatków. Co do zasady obowiązek ten spoczywa na obojgu rodziców, a także krewnych w linii prostej (dziadkowie, rodzeństwo), jeśli krewni bliższego rzędu nie mogą należycie wykonać swojego obowiązku względem nieletniego.

O alimentach mówi się zazwyczaj w kontekście regularnego i obligatoryjnego świadczenia, które zapewnia osobie uprawnionej środki utrzymania. Najczęściej termin utożsamiany jest ze środkami finansowymi, jakie niezbędne są do zaspokojenia potrzeb bieżących – wyżywienia, ubrania, pokrycia kosztów leczenia i rehabilitacji. Należy mieć jednak świadomość, że alimenty to również zapewnienie środków wychowania, kształcenia, zajęć rozwijających zainteresowania itp.

Sposoby realizacji obowiązku alimentacyjnego

Najczęściej przedmiotem spraw alimentacyjnych jest ustalenie wysokości świadczenia pieniężnego, jakie ponosił będzie rodzic, przy którym dziecko nie przebywa na co dzień. Forma finansowa nie jest jednak jedynym sposobem zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb. Drugim wariantem jest realizacja obowiązku w postaci osobistych świadczeń, polegająca głównie na sprawowaniu pieczy nad małoletnim, dbaniu o jego prawidłowy rozwój czy zdrowie.

Formy ustalania obowiązku alimentacyjnego

Zabezpieczeniem prawa do alimentacji jest uzyskanie odpowiedniego potwierdzenia co do wysokości świadczenia oraz sposobu jego realizacji. W Polsce dopuszcza się kilka dróg ustalenia zasad alimentacji. Jeśli rodzice dziecka są zgodni co do postanowień wystarczyć może umowa alimentacyjna z klauzulą wykonalności, która spisywana jest u notariusza, bądź też ugoda alimentacyjna, która zawierana jest u mediatora, a następnie zatwierdzana jest przez sąd. Umowa lub ugoda powinny w szczególności zawierać informacje, takie jak: wysokość świadczenia, termin oraz sposób jego przekazania uprawnionemu do alimentacji. Obecnie akt notarialny dotyczący umowy alimentacyjnej lub ugoda zawarta przed mediatorem i zatwierdzona przez sąd, mają taką samą moc prawną jak wyrok sądu, uprawniają zatem do egzekwowania należności w przypadku powstania zaległości.

W przypadku gdy rodzice nie mogą dojść do porozumienia co do sposobu realizacji obowiązku alimentacyjnego konieczna jest interwencja Sądu. Zgodnie z procedurą składany jest pozew, który wymaga szczegółowego rozpatrzenia w postępowaniu. Ustalenia, które znajdą się w prawomocnym wyroku są obligatoryjne i żadna ze stron nie może ich samodzielnie modyfikować. Każde zmiany (np. podwyższenie lub obniżenie wysokości świadczenia) wymagają złożenia kolejnego pozwu i jego weryfikacji w odrębnym postępowaniu.

Ustalenie wysokości świadczenia alimentacyjnego

Podstawą w ustalaniu wysokości świadczenia są tzw. usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentów, tj. małoletniego oraz od możliwości zarobkowych i majątkowych osoby zobowiązanej (art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Sąd ustalając wysokość alimentów analizuje bardzo szczegółowo sytuację życiową zarówno dziecka, jak i obojga rodziców. Małoletni ma bowiem prawo do życia na poziomie zbliżonym do rodziców.

Pojęcie usprawiedliwionych potrzeb jest zagadnieniem bardzo szerokim, obejmującym wszystkie materialne i niematerialne potrzeby, gwarantujące godną egzystencję oraz prawidłowy, wszechstronny rozwój, adekwatnie do wieku i możliwości uprawnionego do alimentacji. Zatem składając pozew o alimenty należy precyzyjnie określić wydatki, jakie ponoszone są w związku z utrzymaniem dziecka. Alimenty mają zatem pomóc zabezpieczyć potrzeby związane z utrzymaniem małoletniego (wydatki związane z mieszkaniem, wyżywieniem, ubraniem, higieną, leczeniem), koszty ponoszone w związku z edukacją, dodatkowymi zajęciami, ale też obejmujące rozrywkę i wypoczynek. Bardzo ważne, aby rodzic składający do Sądu pozew o ustalenie wysokości świadczenia alimentacyjnego mógł udokumentować wysokość ponoszonych wydatków. Dowodem mogą być faktury imienne lub paragony, najlepiej z potwierdzeniem płatności realizowanych kartą płatniczą rodzica.

źródło: https://arslege.pl/obowiazek-alimentacyjny-rodzicow-wobec-dziecka/k2/a580/

https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/kodeks-rodzinny-i-opiekunczy-16785962/art-135

Polecamy lekturę artykułu na temat problemu zadłużenia młodych ludzi w Polsce, w którym r. pr. Marika Szwedo-Rybicka z naszej Kancelarii wystąpiła jako ekspert.

Kliknij i zobacz -> https://noizz.pl/spoleczenstwo/julia-ratowala-sie-chwilowkami-mlodzi-polacy-tona-w-dlugach/0tkkz0g

Zdjęcie: Getty Images / NurPhoto

Wszystko, co powinieneś wiedzieć o upadłości konsumenckiej

W dzisiejszych trudnych czasach, wielu ludzi boryka się z ciężkimi problemami finansowymi. Długi narastają, a codzienne wydatki stają się nie do udźwignięcia. W takiej sytuacji, upadłość konsumencka może być ocaleniem dla wielu osób, które znajdują się w rozpaczliwej sytuacji. W dzisiejszym poście na blogu omówimy, czym jest upadłość konsumencka, jakie są jej zalety i jak się do niej przygotować.

Czym jest upadłość konsumencka?

Upadłość konsumencka to proces prawny, który umożliwia osobom zadłużonym
otrzymanie świeżego startu finansowego. W przypadku upadłości konsumenckiej, osoba niewypłacalna składa wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości, czyli zatwierdzenie swojej niezdolności do spłaty długów. Jeśli sąd przyzna upadłość konsumencką, majątek już upadłego staje się masą upadłości, której zarządem zajmuje się syndyk. Po przeprowadzeniu procesu likwidacji majątku, który zależnie od sytuacji może trwać nawet i kilka lat (zwykle 3 do 6 mc), syndyk przystępuje do przygotowania projektu planu spłaty wierzycieli. Następnie, już po zatwierdzeniu planu spłaty przez sąd, upadły przystępuje do jego realizacji.

Zalety upadłości konsumenckiej:

a) Zawieszenie windykacji: W momencie, gdy składasz wniosek o upadłość konsumencką, zostaje wprowadzony automatyczny zakaz wszelkich działań windykacyjnych ze strony wierzycieli. Oznacza to, że nie będą już kontaktować się z tobą w celu żądania spłaty długów.
b) Uregulowanie długów: Upadłość konsumencka pozwala na uregulowanie długów w sposób dostosowany do twoich możliwości zarobkowych oraz sytuacji osobistej. Często osoba zobowiązana do spłaty długów otrzymuje rozwiązania takie jak umorzenie części długu, spłatę w dogodnych ratach lub skonsolidowanie długów w jedną niższą miesięczną ratę.
c) Świeży start: Po zakończeniu procesu upadłości konsumenckiej, otrzymujesz szansę na nowy start. Możesz zacząć budować zdrową historię kredytową i unikać błędów, które doprowadziły do twojej poprzedniej sytuacji zadłużenia.

Jak się do tego przygotować?

a) Konsultacja z prawnikiem: Warto skonsultować się z doświadczonym prawnikiem specjalizującym się w sprawach upadłości konsumenckiej. Pomoże on ocenić twoją sytuację i udzielić porad dotyczących dalszych kroków.
b) Dokumentacja finansowa: Przygotuj pełną dokumentację dotyczącą swoich finansów, w tym informacje o długach, dochodach, wydatkach, majątku i wszelkich innych zobowiązaniach finansowych. Będzie to pomocne podczas wypełniania wniosku o upadłość konsumencką.
c) Budżetowanie: Przeanalizuj swoje wydatki i stwórz realistyczny budżet, który pozwoli na spłatę bieżących kosztów życia i ewentualne raty w przypadku skonsolidowania długów. Dbanie o dyscyplinę finansową pomoże w kontrolowaniu wydatków w przyszłości.
d) Rozważ alternatywy: Przed podjęciem decyzji o upadłości konsumenckiej, zastanów się nad innymi możliwościami rozwiązania problemów finansowych, takimi jak restrukturyzacja długów, negocjacje z wierzycielami lub programy oddłużeniowe oferowane przez organizacje non-profit.

Upadłość konsumencka może być trudnym, ale jednocześnie niezwykle skutecznym sposobem na odbudowę stabilności finansowej. Warto skorzystać z pomocy prawnika i odpowiednio się przygotować, aby zapewnić sobie jak najlepsze rezultaty. Pamiętaj, że upadłość konsumencka nie jest ostatecznością i zawsze warto rozważyć inne alternatywy. Ważne jest również wzięcie pod uwagę przyczyn, które doprowadziły do trudnej sytuacji finansowej, aby uniknąć podobnych problemów w przyszłości. Nie wahaj się szukać pomocy i wiedzy, ponieważ ocalenie finansowe
jest możliwe, a upadłość konsumencka może stanowić krok w kierunku nowego startu, wolności od długów.

Rozwód z orzeczeniem o winie

Stosowanie do przepisów prawa rodzinnego małżonkowie zobowiązani są do zgodnego współdziałania dla dobra założonej rodziny poprzez wspólne pożycie, wzajemną pomoc, wierność, wszelkie inne formy współdziałania niezbędne z punktu widzenia dobra rodziny oraz w zakresie sił i możliwości zarobkowych, i majątkowych do zaspokajania potrzeb rodziny, również poprzez osobiste starania na rzecz wychowania dzieci oraz pracę we wspólnym gospodarstwie domowym. Wskazane obowiązki małżonków są obowiązkami elementarnymi, stanowiącymi trzon funkcjonowania małżeństwa. Naruszenie tych obowiązków może skutkować orzeczenie rozwodu z winy małżonka, który dopuścił się naruszenia obowiązków małżeńskich.

Dla ustalenia zawinienia danego małżonka w rozkładzie pożycia małżeńskiego, koniecznym będzie ustalenie po stronie danego małżonka obiektywnie ujmowanej winy.  Przepisy nie definiują wprost za jakie zachowania małżonka będzie można mu przypisać winę podczas postępowania rozwodowego. Przykładami, które mogą być uznane za zawinione przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego są:

• zdrada
• przemoc fizyczna i psychiczna
• zaniedbywanie rodziny
• nie przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny
• brak współdziałania w prowadzeniu domu i wychowaniu dzieci
• odmowa współżycia
• niechęć do podjęcia pracy zarobkowej pomimo istnienia takiej możliwości.

Podkreślić należy, iż uzyskanie orzeczenia o rozwiązaniu małżeństwa z wyłącznej winy jednego z małżonków jest bardzo trudne. Przepisy Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego nie wprowadzają możliwości stopniowania winy małżonków. Oznacza to, iż jeżeli w toku postępowania zostanie wykazane, że np. jedno z małżonków jest winne w 95%, a drugie w 5%, to Sąd uzna, iż rozkład pożycia nastąpił z winy obu stron. Aby uzyskać rozwód z orzeczeniem o wyłącznej winie jednego z małżonków należy udowodnić w postępowaniu sądowym, że dany małżonek jest wyłącznie winny i tylko on swoim postępowaniem przyczynił się do rozpadu pożycia małżeńskiego.

Poza poczuciem sprawiedliwości, orzeczenie winy wyłączenie jednego z małżonków może nieść za sobą także inne korzyści. Małżonek nieponoszący winy w rozkładzie pożycia będzie, będzie miał możliwość żądania od małżonka wyłącznie winnego, alimentów mających na celu wyrównanie jego dotychczasowej stopy życiowej, jeżeli w związku z rozwiązaniem małżeństwa popadnie on w niedostatek. Obowiązek alimentacyjny ustalony na tej podstawie nie jest ograniczony w czasie i trwa aż do śmierci któregoś z małżonków, bądź ponownego zawarcia małżeństwa przez małżonka nieponoszącego winy w rozkładzie pożycia.

 Ponadto należy pamiętać o tym, iż małżonek wyłącznie winny, co do zasady, będzie zobowiązany do zwrotu drugiej stronie wszystkich poniesionych przez nią kosztów procesu, w tym kosztów zatrudnienia radcy prawnego czy adwokata.

Rozwód z orzeczeniem winy obu stron

Przepisy Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego nie wprowadzają możliwości stopniowania winy małżonków. Oznacza to, iż jeżeli w toku postępowania zostanie wykazane, że np. jedno z małżonków jest winne w 95%, a drugie w 5%, to Sąd uzna, iż rozkład pożycia nastąpił z winy obu stron. Z uwagi na brak stopniowania winy przez Sąd, najczęściej dochodzi do orzeczenia rozwodu z winy obu stron. W tym wypadku nadal istnieje możliwość zażądania od drugiego małżonka zasądzenia alimentów na swoją rzecz, ale tylko jeżeli żądający wykaże, że znajduje się w niedostatku.

Rozwód bez orzekania o winie

Sąd może orzec rozwód bez orzekania o winie jedynie na zgodny wniosek stron. A zatem obie strony muszą zgodnie oświadczyć, iż wnoszą o orzeczenie rozwodu bez orzekania o winie. Taka forma jest zazwyczaj najmniej bolesną formalnego zakończenia związku małżeńskiego, albowiem pozwala na uniknięcie kilkuletniego procesu, angażowania świadków i „publicznego prania brudów”. Podczas orzekania Sąd nie będzie dociekał kto ponosi winę za rozpad związku małżeńskiego, a jedynie będzie chciał poznać przyczyny, dla których strony żądają rozwodu. Najczęstszą przyczyną jaką się wówczas wskazuje jest „niezgodność charakterów i aspiracji życiowych”. Przy dobrze przygotowanej sprawie i złożeniu poprawnie sporządzonego pozwu oraz odpowiedzi na pozew, rozprawa rozwodowa może trwać raptem kilkanaście minut. Wskazać także należy, iż jest to najtańsza opcja zakończenia małżeństwa, bowiem Sąd zwróci stronie, która uiściła opłatę od pozwu, połowę tej opłaty i zobowiąże stronę przeciwną, do zwrotu połowy pozostałej części opłaty. Zatem każda ze stron poniesie opłatę w wysokości 150,00 zł. Brak orzeczenia o winie absolutnie nie wyklucza możliwości domagania się alimentów na zasadach jak przy orzeczeniu o winie obu stron, z tym tylko zastrzeżeniem, że obowiązek alimentacji wygasa z upływem 5 lat od dnia ich prawomocnego orzeczenia. Na marginesie należy wskazać, iż brak orzekania o winie nie wyklucza orzekania przez sąd rozwodowy o innych elementach takich jak: władza rodzicielska nad dziećmi, kontakty z dziećmi czy alimenty dla dzieci.

Rozwód to rozwiązanie małżeństwa przez sąd na wniosek jednego lub obojga małżonków. Rozwodu w Polsce może udzielić tylko sąd. Oznacza to, iż nie można się w Polsce rozwieść poprzez „podpisanie papierów rozwodowych”. Konieczne jest złożenie pozwu rozwodowego we właściwym sądzie. Kluczowe informacje o rozwodzie znajdziemy w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.

Wyróżniamy cztery orzeczeń rozwodowych: rozwód z orzekaniem o winie jednego z małżonków, rozwód z winy obojga małżonków, rozwód bez orzekania o winie (za porozumieniem stron)  oraz rozwód z ustaleniem, iż żaden z małżonków nie ponosi winy.

Orzeczenie rozwodu pomiędzy małżonkami będzie możliwe, jeśli doszło pomiędzy nimi do zupełnego i  trwałego rozkładu pożycia. Rozkład pożycia jest zupełny, gdy nie istnieje już między małżonkami więź duchowa, fizyczna ani gospodarcza. Natomiast trwałość rozkładu pożycia małżeńskiego występuje wtedy, gdy dane okoliczności sprawy oraz doświadczenie życiowe pozwalają przyjąć, że powrót małżonków do pożycia nie nastąpi.

Kodeks rodzinny i opiekuńczy wskazuje także negatywne przesłanki rozwodu. Zgodnie z art. 56 § 2 KRO rozwód jest niedopuszczalny w sytuacji w której wskutek rozwodu miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci, bądź  jeżeli z innych przyczyn orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Ponadto orzeczenie rozwodu jest niedopuszczalne w wyniku żądania zgłoszonego przez małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego, jeżeli drugi z małżonków na rozwód nie wyraża zgody, chyba że odmowa zgody na rozwód pozostawałaby w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego.

Stosowanie do przepisów prawa rodzinnego małżonkowie zobowiązani są do zgodnego współdziałania dla dobra założonej rodziny poprzez wspólne pożycie, wzajemną pomoc, wierność, wszelkie inne formy współdziałania niezbędne z punktu widzenia dobra rodziny oraz w zakresie sił i możliwości zarobkowych, i majątkowych do zaspokajania potrzeb rodziny, również poprzez osobiste starania na rzecz wychowania dzieci oraz pracę we wspólnym gospodarstwie domowym. Wskazane obowiązki małżonków są obowiązkami elementarnymi, stanowiącymi trzon funkcjonowania małżeństwa.

Co należy zrobić, aby rozpocząć sprawę rozwodową?

W celu wszczęcia sprawy rozwodowej konieczne jest złożenie pozwu z żądaniem orzeczenia rozwodu do właściwego sądu. Co do zasady sądem właściwym do rozpoznania sprawy będzie Sąd Okręgowy właściwy dla ostatniego miejsca zamieszkania małżonków, jeśli choć jeden z małżonków nadal ma w tym okręgu miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu.

Ile kosztuje sprawa rozwodowa?

Stała opłata od złożenia pozwu rozwodowego wynosi 600 zł. Opłatę tę wnieść należy do właściwego sądu.

W zależności od przebiegu sprawy należy się liczyć również z tym, że strony mogą ponosić koszty związane z przeprowadzaniem poszczególnych dowodów (np. opinii biegłych).

Jeśli stronę w postępowaniu będzie reprezentować pełnomocnik – radca prawny lub adwokat, kwestia wynagrodzenia pełnomocnika ustalana jest indywidualnie z każdym klientem. Ponadto konieczne będzie uiszczenie opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W wyjątkowych przypadkach istnieje także możliwość złożenia wraz z pozwem wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w całości lub w części – należy wówczas załączyć do pozwu oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym. Zwolnienie od kosztów sądowych nie jest zwolnieniem od zwrotu kosztów pełnomocnika procesowego strony przeciwnej w razie przegranej w procesie.

Zasadą postępowania cywilnego jest, że strona przegrywająca ponosi koszty procesu. Jeżeli jeden z małżonków zostanie uznany za wyłącznie winnego za rozkład pożycia małżeńskiego, to na żądanie małżonka niewinnego będzie on musiał zwrócić wszystkie koszty postępowania.

Istotna informacja! Jeżeli doszło do rozwodu bez orzekania o winie, połowa (300 zł) z opłaty stałej od pozwu (600 zł) zostanie powodowi zwrócona przez sąd, zaś druga strona będzie musiała zwrócić powodowi 150 zł. Pozostałe koszty procesu będą podzielone po połowie, a koszty pełnomocników każda ze stron poniesie we własnym zakresie.